همسر زید آبادی: هیچ مرجعی در ایران صدای مظلومیت ما را نشنید، مراجع بین المللی کاری بکنند
خانواده جمعی از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی زندان رجایی شهر کرج طی نامه ای به کمیسر عالی حقوق بشر خواستار دیدار و گفتگوی مستقیم و بدون واسطه خانم پیلار با این زندانیان شدند.
متن این نامه در نشستی تحت عنوان “روزنامه نگاری در ایران”، که روز سه شنبه ۱۴ دسامبر در مدرسۀ مطالعات شرقی آفریقایی دانشگاه لندن ( سواز) برگزار شد برای حاضران در جلسه قرائت شد.
خانواده‌های عیسی سحرخیز، احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، مهدی محمودیان، منصور اسانلو، حشمت‌الله طبرزدی، مجید توکلی، رضا رفیعی فروشانی، رسول بداغی، کوهیار گودرزی از جمله کسانی هستند که از طریق این نامه خواستار بررسی ویژه کمیسر عالی حقوق بشر نسبت به وضعیت زندانیان رجایی شهر کرج شدند… این در حالیست که همسر باستانی و زیدآبادی در گفتگو با جرس درخواست رسیدگی مجامع بین المللی به و ضعیت زندانیان تبعیدی ایران کرده اند.
همسر زید آبادی: هیچ مرجعی در ایران صدای مظلومیت ما را نشنید، مراجع بین المللی کاری بکنند
مهدیه محمدی همسر احمد زید آبادی نامه به کمیسر عالی حقوق بشر را به نوعی واکنش خانواده های زندانیان به درخواست های بی پاسخ مانده این خانواده های در داخل ایران می داند و می گوید: اگر مجامع حقوق بشری پیگیر وضیعت حقوق بشر هستند، خب ما هم بشر هستیم که در ایران درمانده ایم و واقعا نمی دانیم چه باید بکنیم.
خانم محمدی با بیان این نکته که «ما هرچه به مراجع داخلی ایران مراجعه کرده ایم کسی پاسخ ما را نداده است»، تصریح کرد: ما نمی دانیم چگونه باید بگوییم که همسران ما بی گناه هستند، یعنی حتی از لحاظ قانون جمهوری اسلامی هم بیگناه هستند.
وی ادامه داد: به ما می گویند این زندانیان «امنیتی» هستند، ما نمی دانیم اقدام علیه امنیت ملی چگونه از طریق روزنامه نگاری رخ می دهد؟ ولی واقعا در داخل ایران به هر مرجعی که به فکرمان رسید برای دادخواهی مراجعه کردیم ولی کسی صدای مظلومیت ما را نمی شنود.
خانم محمدی با تاکید بر اینکه صدای خانواده های زندانیان به هیچ جایی نمی رسد گفت: برای همین ما فکر کردیم خانم پیلار وقتی می خواهد به ایران بیاید، طبیعتا حتما باید صدای ما را بشنوند، وگرنه صدای حکومت را آن سوی مرزها می شنوند، آقای محمد جواد لاریجانی می رود در خارج از ایران رسما حرف هایش را می زند، در صدا و سیمای جمهوری اسلامی دیدگاهش را مطرح می کند، ولی این ماییم که صدایمان به جایی نمی رسد، چطور ما باید ثابت کنیم که خانواده های ما بیگناه هستند و یک سال و نیم بی دلیل هم در زندان هستند، ما واقعا از مجامع بین المللی می خواهیم که رسیدگی کنند تا مشخص شود که آیا واقعا حق خانواده های ما این است که در زندان باشند یا اینکه باید در زندان باشند.
همسر مسعود باستانی: مجامع بین المللی به وضعیت زندانیان تبعیدی ایران رسیدگی کنند
مهسا امر آبادی، همسر مسعود باستانی روزنامه نگاری که پس از حوادث انتخابات دستگیر شده و تاکنون نزدیک به یک سال و نیم بدون حتی یک روز مرخصی در زندان رجایی شهر کرج به سر می برد به جرس گفت: انتقال برخی از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی از اوین به زندان رجایی شهر کرج در واقع به این منظور صورت می گیرد که این زندانیان فراموش شوند تا آنجا که خود این دربندان نیز از زندان رجایی شهر به عنوان« دیار فراموش شدگان» یاد می کنند.
خانم امرآبادی که خود نیز پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران، چندین ماه زندانی بوده است می گوید: شاید مجامع حقوق بشری و سازمان های بین المللی تصور شان این است که زندانیان سیاسی و روزنامه نگاران دربند فقط در اوین به سر می برند و اگر دیداری هم قرار باشد صورت بگیرد احیانا فقط به بازدید از اوین خلاصه می شود که اگر چه این هم یکی از خواسته های ماست و مورد تقدیر است اما به هر حال خواسته دیگر ما این است که مجامع حقوق بشری نسبت به وضیعت زندانیانی که به زندان رجایی شهر کرج و زندان های دیگر در شهرستانی کوچک منتقل شدند حساسیت نشان دهند.
وی تاکید کرد: اگر نماینده هایی از سازمان ملل قصد سفر به ایران و بررسی وضعیت حقوق بشر را دارند باید بدانند که بسیاری از زندانیان سیاسی حوادث بعد از انتخابات به شهرهایی تبعید شده اند که وضیعت شان بسیار تاسف بار است لذا اگر چه ما در نامه مان به وضیعت زندانیان رجایی شهر اشاره کرده ایم، اما به نظرم حتی دیدار مجامع حقوق بشری با زندانیانی که به زندان های بهبهان و اهواز و شهرهای دیگر تبعید شده اند، واجب تر است.
همسر مسعود باستانی معتقد است: علاوه بر اینکه زندان اوین هم مشکلات زیادی دارد اما وضعیت زندانیانی که به شهرستانی کوچکی مثل اهواز و بهبهان تبعید شده اند، واقعا سخت است و باید کسانی این وضعیت را رسیدگی کنند.
لذا امیدواریم صدای ما به گوش مراجع بزرگتر برسد و به وضیعت این زندانیان رسیدگی شود.
نامه خانواده های زندانیان رجایی شهر کرج به کمیسر عالی حقوق بشر
متن کامل نامه خانواده های زندانیان رجایی شهر کرج در پی می آید:
سرکار خانم پیلار
کمیسر عالی حقوق بشر
با سلام و آرزوی بهروزی برای شما
بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بار دیگر احتمال و زمینه‌های سفر شما به تهران را قوت بخشیده است.
ما خانواده‌های تعدادی از زندانیان سیاسی و روزنامه‌نگاران زندانی حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ که در حال حاضر از زندان اوین به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شده‌اند صمیمانه آرزو می‌کنیم تا در پی این سفر فرصت دیدار و گفتگوی مستقیم و بدون واسطه اغلب زندانیان سیاسی از جمله عزیزان ما با شما فراهم شود.
همانطور که چندی پیش هم در نامه‌ای به آقای «بان‌کی‌مون» دبیرکل محترم سازمان ملل متحد تاکید کرده‌ایم به شما هم می‌گوییم که همسران، پدران و فرزندان ما در شرایطی نامساعد و همراه با اعمال فشار و تهدیدهای مختلف بازداشت، بازجویی و محاکمه شده‌اند و پس از صدور احکام سنگین حبس‌های طولانی به دلایل نامعلوم از زندان اوین به زندان رجایی‌شهر تبعید شده‌اند تا شاید در حاشیه قرار گرفته و توجه کمتری به سوی آنان جلب گردد.
از شما نیز انتظار داریم تا نسبت به عدم رعایت حقوق قانون و شهروندی و استانداردهای حقوق بشری درباره این زندانیان حساسیت نشان دهید.
در پایان از شما تقاضا می‌کنیم تا با دقت و جسارت کامل به ایران سفر کنید و بدانید که زندانیان سیاسی در همه جای ایران هستند، پس به دنبال شرایطی باشید تا بدون هیچ‌گونه دخالت یا نظارت دولتی امکان ملاقات و گفت‌وگو با همه زندانیان سیاسی از جمله تبعیدشدگان و خانواده‌های آنان که شاهد و قربانی عدم رعایت حقوق بشر در ایران هستند برایتان فراهم شود.
0 comments:
ارسال یک نظر