خانه ساحرگان، آخرین سرپناه متهمان به ساحره گی در بورکینا فاسو
شهرزاد نیوز:شمار زنانی که در بورکینا فاسو، کشوری در غرب آفریقا، متهم به ساحره گی شده و در نتیجه از جامعه طرد می گردند، رو به افزایش نهاده است.
این زنان که به یکی از زبان های 60 گانه رایج در کشور، "چوئینبا" (خورنده روح) نامیده می شوند، عامل مرگ کسانی معرفی می شوند که بر اثر بیماری هایی مانند ایدز، اسهال و یا مالاریا جان می سپارند.
اغلب این زنان یا "ساحره" نیستند و یا از شدت فقر خود را "ساحره" می نامند تا با این کار زنده بمانند. اما سرنوشت آنان به "خانه ساحرگان" در اوآگادونگو، پایتخت بورکینا فاسو، منتهی می شود که باید تا آخر عمر در آنجا زندگی کنند. در این خانه که به وسیله راهبه های کاتولیک اداره می شود، آن ها روزی یک وعده غذا دریافت کرده و اغلب روی زمین خاکی می خوابند.
جوان ترین این زنان 40 ساله است که برای دیدار اقوام خود وارد روستایی شد و تصادفا ً در همان روز کودکی بر اثر بیماری درگذشت. به گفته یکی از راهبه ها بازگشت این زنان به جامعه غیر ممکن است و آن ها در همان خانه خواهند مرد.
آن چه که بیش از همه نگرانی آور است، باور برخی تحصیل کرده ها به این خرافه هلاکتبار است. به گفته علی نوما، بازرگان مسلمان 42 ساله، این "خورندگان ارواح" همواره خطری برای جامعه هستند و وی خوشحال است که آن ها طرد می شوند. وی پایان نامه دانشگاهی هم دارد و به اروپا نیز سفر کرده است. به گفته وی، دین و باور به ساحرگی با هم همخوانی دارند. شر، به گفته او، پیش از مذاهب نیز وجود داشته است.
دولت برای مقابله با این تبعیضات، در بروشورهایی از مردم می خواهد که وجدان خود را در رابطه با این زنان به کار گیرند، اما روشنگری های این چنینی تا زمانی که بیش از 70 درصد مردم سواد خواندن و نوشتن ندارند، بی تأثیر می ماند.
این زنان که به یکی از زبان های 60 گانه رایج در کشور، "چوئینبا" (خورنده روح) نامیده می شوند، عامل مرگ کسانی معرفی می شوند که بر اثر بیماری هایی مانند ایدز، اسهال و یا مالاریا جان می سپارند.
اغلب این زنان یا "ساحره" نیستند و یا از شدت فقر خود را "ساحره" می نامند تا با این کار زنده بمانند. اما سرنوشت آنان به "خانه ساحرگان" در اوآگادونگو، پایتخت بورکینا فاسو، منتهی می شود که باید تا آخر عمر در آنجا زندگی کنند. در این خانه که به وسیله راهبه های کاتولیک اداره می شود، آن ها روزی یک وعده غذا دریافت کرده و اغلب روی زمین خاکی می خوابند.
جوان ترین این زنان 40 ساله است که برای دیدار اقوام خود وارد روستایی شد و تصادفا ً در همان روز کودکی بر اثر بیماری درگذشت. به گفته یکی از راهبه ها بازگشت این زنان به جامعه غیر ممکن است و آن ها در همان خانه خواهند مرد.
آن چه که بیش از همه نگرانی آور است، باور برخی تحصیل کرده ها به این خرافه هلاکتبار است. به گفته علی نوما، بازرگان مسلمان 42 ساله، این "خورندگان ارواح" همواره خطری برای جامعه هستند و وی خوشحال است که آن ها طرد می شوند. وی پایان نامه دانشگاهی هم دارد و به اروپا نیز سفر کرده است. به گفته وی، دین و باور به ساحرگی با هم همخوانی دارند. شر، به گفته او، پیش از مذاهب نیز وجود داشته است.
دولت برای مقابله با این تبعیضات، در بروشورهایی از مردم می خواهد که وجدان خود را در رابطه با این زنان به کار گیرند، اما روشنگری های این چنینی تا زمانی که بیش از 70 درصد مردم سواد خواندن و نوشتن ندارند، بی تأثیر می ماند.
0 comments:
ارسال یک نظر