بناي قديمي كاخ نياوران در دوران فتحعلي شاه ساخته شد. ابتدا داراي عمارتي جزئي بود و شاه در فصل ييلاق گهگاه به آنجا ميرفت، بعدها در زمان محمدشاه قاجار قدري بر اين بنا افزوده شد، اما در سال 1267 قمري به دستور ناصرالدين شاه و به مباشرت حاج علي خان اعتمادالسلطنه، بناي قديمي به كلي ويران و قصر و عمارتي عالي به جاي آن احداث شد و چون مشرف به دامنه كوه البرز و تمام تهران بود، آن را جهان نما خواندند. اين كاخ مجدداً در سال 1297 قمري توسعه يافت و به صاحبقرانيه مشهور شد. وجه تسميه صاحبقران از آن جهت است كه چون سلطنت ناصرالدينشاه به سي سال رسيد، مقرر شد كه نياوران را صاحبقرانيه بخوانند. اندرون صاحبقرانيه يكي از بهترين اندرونهاي سلطنتي به شمار ميرفت و قريب به چهل منزل جداجدا كه هر يك اقلاً سه اتاق داشت و براي زنان حرم ساخته شده بود. شاه اغلب اوقات خود را در زيرزمين خنك عمارت كه در زير تالار بزرگ قرار داشت ميگذراند و اين تالار براي پذيرايي رسمي و سلامهاي ايام عيد ساخته شده بود. درون تالار با چلچراغهاي ظريف بلوري، گلدانهاي چيني بزرگ، پيانوي بسيار بزرگ، جامهاي شيشهاي، قاليهاي زيبا، پارچههاي زربفت و گلدوزي و قلابدوزي شده و پردههاي نقاشي كار محمودخان ملكالشعرا زينت يافته بود. در سمت چپ عمارت صاحبقرانيه، عمارت انيس الدوله بود كه ديواري آن را از منازل ساير اهل حرم جدا ميكرد. اين عمارت سابقاً براي مهد عليا، مادر شاه، ساخته شده بود. كاخ صاحبقرانيه داراي قنات اختصاصي بود به طوري كه مقدار زيادي آب در نهرهايي كه كف آنها را از كاشي پوشانيده بودند و در هر گوشه باغ جريان داشت، روان بود. از ديگر كاخهاي نياوران، يكي كاخ احمدشاهي و ديگري كاخ محمدشاهي بوده است.
1 comments:
بناي قديمي كاخ نياوران در دوران فتحعلي شاه ساخته شد. ابتدا داراي عمارتي جزئي بود و شاه در فصل ييلاق گهگاه به آنجا ميرفت، بعدها در زمان محمدشاه قاجار قدري بر اين بنا افزوده شد، اما در سال 1267 قمري به دستور ناصرالدين شاه و به مباشرت حاج علي خان اعتمادالسلطنه، بناي قديمي به كلي ويران و قصر و عمارتي عالي به جاي آن احداث شد و چون مشرف به دامنه كوه البرز و تمام تهران بود، آن را جهان نما خواندند. اين كاخ مجدداً در سال 1297 قمري توسعه يافت و به صاحبقرانيه مشهور شد. وجه تسميه صاحبقران از آن جهت است كه چون سلطنت ناصرالدينشاه به سي سال رسيد، مقرر شد كه نياوران را صاحبقرانيه بخوانند. اندرون صاحبقرانيه يكي از بهترين اندرونهاي سلطنتي به شمار ميرفت و قريب به چهل منزل جداجدا كه هر يك اقلاً سه اتاق داشت و براي زنان حرم ساخته شده بود. شاه اغلب اوقات خود را در زيرزمين خنك عمارت كه در زير تالار بزرگ قرار داشت ميگذراند و اين تالار براي پذيرايي رسمي و سلامهاي ايام عيد ساخته شده بود. درون تالار با چلچراغهاي ظريف بلوري، گلدانهاي چيني بزرگ، پيانوي بسيار بزرگ، جامهاي شيشهاي، قاليهاي زيبا، پارچههاي زربفت و گلدوزي و قلابدوزي شده و پردههاي نقاشي كار محمودخان ملكالشعرا زينت يافته بود. در سمت چپ عمارت صاحبقرانيه، عمارت انيس الدوله بود كه ديواري آن را از منازل ساير اهل حرم جدا ميكرد. اين عمارت سابقاً براي مهد عليا، مادر شاه، ساخته شده بود. كاخ صاحبقرانيه داراي قنات اختصاصي بود به طوري كه مقدار زيادي آب در نهرهايي كه كف آنها را از كاشي پوشانيده بودند و در هر گوشه باغ جريان داشت، روان بود. از ديگر كاخهاي نياوران، يكي كاخ احمدشاهي و ديگري كاخ محمدشاهي بوده است.
ارسال یک نظر