استاندارد چاقى شکمى ايرانى‌ها تعيين شد
فارس: معاون پژوهشکده غدد درون ريز و متابوليسم براى اولين بار استاندارد چاقى شکمى ايرانيان را که حاصل يک تحقيق بومى است، اعلام کرد.
حسين دلشاد گفت: براساس اين استاندارد، دور کمر کمتر از 90 طبيعي، دور کمر بين 90 تا 95 فرد نشانه چاقى است و اگر دور کمر بالاتر از 95 باشد، فرد نياز به درمان‌هاى پزشکى دارد و چاقى مفرط دارد. وى اضافه کرد: چاقى دو نوع است، چاقى عمومى که از طريق محاسبه شاخص توده بدنى يا BMI مشخص مى‌شود و دوم چاقى شکمى است. در اکثر افراد چاقى عمومى و چاقى شکمى همراه يکديگر وجود دارد ولى ممکن است فرد توده بدنى بالاى 25 تا 30 نداشته باشد و از اين نظر چاق نباشد اما دچار تجمع چربى در ناحيه شکمى باشد که اين مسئله نيز خطر بيمارى‌هاى قلبى و عروقى را افزايش مى‌دهد. وى گفت: يکى از معيارهاى تشخيص، استفاده از اندازه توده بدنى است بدين معنى که عدد وزن به کيلوگرم را در مجذور قد به متر تقسيم مى‌شود و اگر عدد حاصل زير 25 باشد، طبيعى است، البته نمايه توده بدنى بين 18تا 20 براى زنان مى‌تواند طبيعى باشد و در نمايه توده بدنى بين 25 تا 35 فرد اضافه وزن دارد، اگر بيش از 30 باشد فرد چاق است و اگر بالاتر از 35 تا 40 باشد فرد دچار چاقى شديد است. فردى که دچار چاقى شکمى باشد در معرض بيمارى‌هاى ديابت و قلبى و عروقى است.معاون پژوهشکده غدد درون ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشکى شهيد بهشتى افزود: در مورد چاقى شکمى تاکنون از مقياس‌هاى جهانى براى ايرانيان استفاده مى‌کرديم که ممکن بود اين شاخص‌ها با وضعيت مردم ما مطابفت کامل نداشته باشد به همين علت در پژوهشکده غدد براى اولين بار تحقيقى انجام شد که ميزان دور کمر را که نشان‌دهنده چاقى شکمى براى مردم ايران است را تعيين کرد به اين ترتيب که افرادى از ايرانيان که دور کمر بالاى 84 داشته باشند در معرض خطر چاقى شکمى هستند و نبايد اجازه دهند چاقى شکمى آنها بيشتر شود. اگر دور کمر بيش از 90 باشد، فرد چاق است. دور کمر کمتر از 90 طبيعى محسوب مى‌شود اما در دور کمر بين 90 تا 95، فرد چاقى شکمى دارد و به درمان نياز دارد. اگر دور کمر بالاتر از 95 باشد، فرد دچار چاقى حاد شکمى است و حتما نيازمند درمان‌هاى پزشکى است.
حسين دلشاد گفت: براساس اين استاندارد، دور کمر کمتر از 90 طبيعي، دور کمر بين 90 تا 95 فرد نشانه چاقى است و اگر دور کمر بالاتر از 95 باشد، فرد نياز به درمان‌هاى پزشکى دارد و چاقى مفرط دارد. وى اضافه کرد: چاقى دو نوع است، چاقى عمومى که از طريق محاسبه شاخص توده بدنى يا BMI مشخص مى‌شود و دوم چاقى شکمى است. در اکثر افراد چاقى عمومى و چاقى شکمى همراه يکديگر وجود دارد ولى ممکن است فرد توده بدنى بالاى 25 تا 30 نداشته باشد و از اين نظر چاق نباشد اما دچار تجمع چربى در ناحيه شکمى باشد که اين مسئله نيز خطر بيمارى‌هاى قلبى و عروقى را افزايش مى‌دهد. وى گفت: يکى از معيارهاى تشخيص، استفاده از اندازه توده بدنى است بدين معنى که عدد وزن به کيلوگرم را در مجذور قد به متر تقسيم مى‌شود و اگر عدد حاصل زير 25 باشد، طبيعى است، البته نمايه توده بدنى بين 18تا 20 براى زنان مى‌تواند طبيعى باشد و در نمايه توده بدنى بين 25 تا 35 فرد اضافه وزن دارد، اگر بيش از 30 باشد فرد چاق است و اگر بالاتر از 35 تا 40 باشد فرد دچار چاقى شديد است. فردى که دچار چاقى شکمى باشد در معرض بيمارى‌هاى ديابت و قلبى و عروقى است.معاون پژوهشکده غدد درون ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشکى شهيد بهشتى افزود: در مورد چاقى شکمى تاکنون از مقياس‌هاى جهانى براى ايرانيان استفاده مى‌کرديم که ممکن بود اين شاخص‌ها با وضعيت مردم ما مطابفت کامل نداشته باشد به همين علت در پژوهشکده غدد براى اولين بار تحقيقى انجام شد که ميزان دور کمر را که نشان‌دهنده چاقى شکمى براى مردم ايران است را تعيين کرد به اين ترتيب که افرادى از ايرانيان که دور کمر بالاى 84 داشته باشند در معرض خطر چاقى شکمى هستند و نبايد اجازه دهند چاقى شکمى آنها بيشتر شود. اگر دور کمر بيش از 90 باشد، فرد چاق است. دور کمر کمتر از 90 طبيعى محسوب مى‌شود اما در دور کمر بين 90 تا 95، فرد چاقى شکمى دارد و به درمان نياز دارد. اگر دور کمر بالاتر از 95 باشد، فرد دچار چاقى حاد شکمى است و حتما نيازمند درمان‌هاى پزشکى است.
0 comments:
ارسال یک نظر